کارآیی مقادیر کاهش یافتة علفکش ها و تلفیق آن ها با مالچ در کنترل علف های هرز گوجه فرنگی (lycopersicon esculentum)

به منظور بررسی روش های مختلف کنترل علف های هرز گوجه فرنگی، آزمایشی به صورت طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار، در سال 1387، در مزرعة تحقیقاتی دانشگاه تهران، کرج، اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل کاربرد پس رویشی (در مقدار توصیه شده) و پیش رویشی (مقدار کاهش یافتة هر کدام در تلفیق با مالچ) علفکش های متریبوزین، ریم سولفورون و سولفوسولفورون؛ همچنین، کاربرد پیش رویشی (در تلفیق با مالچ) و پس رویشی مخلوط دو به دو این علفکش ها و نیز متریبوزین+هالوکسی فوپ ـ متیل، تریفلورالین+متریبوزین، مالچ به تنهایی، شاهد تداخل و شاهد با وجین در طول فصل رشد بود. صفاتی نظیر وزن خشک و تراکم علف های هرز و عملکرد میوه و زیست تودة گوجه فرنگی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که فقط تیمارهای مصرف پس رویشی سولفوسولفورون و ترکیب سولفوسولفورون+ریم سولفورون به ترتیب با 92 و 93 درصد کارایی، علف هرز پیچک صحرایی را به طور مؤثر کنترل کردند. همچنین، همة تیمارها علف های هرز تاج خروس ریشه قرمز، تاج خروس رونده و خرفه را در سطح خوب (بیش از 80 درصد) تا عالی (بیش از 90 درصد) کنترل کردند. علفکش های متریبوزین، ریم سولفورون و سولفوسولفورون در اوایل زمان مصرف، گیاه سوزی محدود و ناپایداری روی گوجه فرنگی ایجاد کردند که بعد از چهار هفته، با رشد گیاه گوجه فرنگی ترمیم شد. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که کنترل مؤثر علف های هرز پهن برگ و نازک برگ در گوجه فرنگی با کاربرد پیش رویشی علفکش های ریم سولفورون، سولفوسولفورون و متریبوزین در تلفیق با مالچ و یا علفکش پس رویشی قابل دستیابی است.